Pogłębienie charyzmatu dokonuje się na modlitwie.... gdzie rośnie nasza wzajemna, siostrzana miłość! (s. Kazimiera)[...] kiedy [żyjemy mistyką zbliżania się] zbliżamy się do innych z zamiarem szukania w nich dobra, przygotujmy się duchowo do przyjęcia najpiękniejszych darów Pana. Za każdym razem, gdy spotykamy się z drugim człowiekiem z miłością, znajdujemy się w sytuacji odkrycia czegoś nowego w odniesieniu do Boga. Za każdym razem, gdy otwieramy oczy, by rozpoznać drugiego, bardziej zostaje oświecona wiara do rozpoznania Boga. Konsekwentnie, jeśli chcemy wzrastać w życiu duchowym, nie możemy przestać być misjonarzami (EG, 272a).

Tematem pierwszej  Konferencji  o. Majorano była  "Miłość wzajemna  w pismach bł. Marii Celeste Crostarosa".

Dziękuję, powiedział o. Sabatino,  przede wszystkim za zaproszenie do udziału w tym wydarzeniu wspólnej formacji. Natychmiast odpowiedziałem pozytywnie ze względu na braterstwo, które powinno charakteryzować /i charakteryzuje/ relacje między Redemptorystami i  Redemptorystkami: zgodnie z pierwotnym planem, Zakon i Zgromadzenie stanowią jeden Instytut, chociaż w sposób komplementarny, ukierunkowany na żywą pamiątkę Odkupiciela, kontynuując Jego obfite odkupienie, zwłaszcza na rzecz osób zepchniętych na margines.

Dlatego refleksje, które zamierzam zaproponować, nie mają cech wykładu lub konferencji, ale chcą być jedynie impulsem do dzielenia się, do słuchania siebie nawzajem w celu rozeznania i przyjęcia tego, co Duch nam podpowiada..

W swoich  rozważaniach, w pierwszej konferencji  o. Andrzej Wodka skupił się na słowach Jezusa wypowiedzianych w tym szczególnym czasie, kiedy rozpoznał swoją «godzinę» (J 13–17) i spróbował wychwycić, w jaki sposób najwyższy „model życia trynitarnego” może być realizowany w historii ludzkości według „przykazania nowego”, poprzez życie w miłości wzajemnej. Życie konsekrowane, właśnie tutaj, może stać się objawieniem tajemnicy komunii samego Boga - powiedział.

Jadąc do Keżmarku, gdzie rozpocznie się Kurs Duchowości, nasze siostry wstapiły do Bielska, do naszego klasztoru. Tutaj przeżyłyśmy wspólnie piękną Eucharystię "w językach", bo była z nami siostry z Polski, z Włoch, z Afryki (Burkina Faso, Angola), z Madagaskaru, z Ukrainy i z Kazachstanu.

Mszy św. przewodniczył o. Andrzej Wodka, współcelebrował o. Mirosław Dawlewicz z tutejszej wspólnoty ojców, byli obecni bracia redemptoryści z Krakowa. Póżniej było zwiedzanie klasztoru i  obiad w refektarzu.

Wspólne spotkanie przyniosło wiele radości i wdzięczności Bogu za dar bycia razem na Jego chwałę, z Maryją w pierwszy dzień maja i z naszą założycielką bł. Marią Celeste, wielokrotnie wspominaną w naszych rozmowach i dzieleniu się. Zobacz.

Nasze siostry zwiedzają Kraków, również miejsca związane ze św. Janem Pawłem II.

Rozpoczyna się miesiąc maj.

Wieczorem w naszej Kaplicy (w poniedziałek, wtorek,piątek, sobotę i niedzielę) wystawienie Najświętszego Sakramentu o 17.30,  Nieszpory o 17.50

O godz. 18.10 - nabożeństwo majowe.

Środa

17.30 - Różaniec

18.00 - Nowenna z Litanią Loretańską i Mszaśw.

19.15 - Nieszpory

Czwartek

17.30 - Nieszpory

18.00 - Msza św., Wystawienie Najświętszego Sakramentu i Litania Loretańska.

Pierwszego maja, na Słowacji w Keżmarku rozpocznie się, z ramienia naszej Federacji Bł. Marii Celeste  Crostarosa, KURS DUCHOWOSCI. Część sióstr przybyła do Rzymu z Afryki, inne dołącżą z naszych wspólnot europejskich. Dziś, 29 kwietnia przyleciały do Krakowa, gdzie przywitała je s. Kazimiera Kut - współorganizatorka KURSU. Obecna jest Przewodnicząca naszej Federacji s. Imma Di Stefano ze Scala. Dzisiaj siostry spotkają się z krakowską wspólnotą redemptorystów, a jutro zwiedzą Kraków i pomodlą w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. ZOBACZ.

Przygotowujemy miejsce na cmentarz w naszym ogrodzie. Po uzyskaniu odpowiednich pozwoleń, ogrodziłyśmy kawałek ziemi, a niedawno stanęła tam też figura Chrystusa, który wskazuje na niebo. ZOBACZ.

Popatrz na niebo, ono Twoją Ojczyzną...

jak piękna jest śmierć, gdy się żyło umierając,

Każdego roku Światowy Dzień Modlitw o Powołania zachęca nas do rozważenia cennego daru powołania, jakie Pan kieruje do każdego z nas, swojego wiernego ludu w drodze, abyśmy mogli uczestniczyć w Jego planie miłości i ucieleśniać piękno Ewangelii w różnych stanach życia. Słuchanie Bożego powołania, które nie jest zewnętrznie narzuconym obowiązkiem, np. w imię religijnego ideału, jest natomiast najpewniejszym sposobem, w jaki możemy umacniać pragnienie szczęścia, które w sobie nosimy: nasze życie urzeczywistnia się i spełnia, gdy odkrywamy kim jesteśmy, jakie są nasze cechy, w jakiej dziedzinie możemy je dobrze wykorzystać, jaką drogę możemy obrać, aby stać się znakiem i narzędziem miłości, akceptacji, piękna i pokoju w sytuacjach, w których żyjemy.